Het aandacht verdelen tussen twee kinderen is iets waar ik al vaker over heb geschreven. Met name toen mijn jongste, Sophia, nog klein was vond ik dit lastig. Naarmate de kinderen beiden iets ouder worden lijkt het makkelijk te gaan. Ze worden bijvoorbeeld zelfstandiger, en het is makkelijker omdat ze vaker samen spelen en ook leuk met elkaar kunnen omgaan. Toch denk ik dat dit punt altijd wel een beetje blijft.
Wanneer ik bijvoorbeeld iets doe met de een, hangt vervolgens de ander aan mijn been. En andersom. Volgens mij wel een ding wat heel veel moeders zullen herkennen en misschien, net als ik, ook lastig vinden. Als moeder zou je natuurlijk het liefste allebei de kinderen evenveel aandacht geven, maar helaas is dit niet mogelijk.
Toen Sophia nog klein was, ging er natuurlijk veel zorg uit naar haar. Dat was iets dat “logisch” was, en wat ik ook makkelijk aan mijn zoon Senna kon uitleggen. Nu ze beiden op een meer zelfstandige leeftijd zijn, merk ik dat het toch soms wat lastiger is. Soms lijkt het dat de aandacht opgeeist wordt, en met name dat vind ik soms lastig om mee om te gaan. Ondanks dat de kinderen steeds meer samen spelen, blijft er een leeftijdsverschil van drie en een half jaar. Dit betekent dat ik de dingen die ik met Sophia doe, te saai zijn voor mijn oudste. En de dingen die ik met Senna doe, zijn weer iets lastiger voor mijn jongste.
Spelletjes met leeftijdsverschil
Spelletjes bijvoorbeeld. Het leek mij onlangs leuk om eens met ons drieën een spel te doen. Halli galli, wellicht ken je het wel. Het leek mij erg leuk en gezellig, alleen het resultaat was een dochter die continue op de bel zat te meppen en een zoon die gefrustreerd werd omdat hij gewoon leuk een spel wilde doen. Missie niet geslaagd dus.
Het is dus een beetje zoeken naar wat wel voor beiden kan. Inmiddels hebben we Twister ontdekt. En alhoewel ik heel veel door de vingers kijk, en stiekem niet zie dat er allang eentje af is, gaat dit beter. Wat overigens ook de laatste tijd leuk is, dat is om Senna een boek aan Sophia te laten voorlezen. Een win-win situatie gezien Senna zo lekker kan lezen, en Sophia weer wat leert uit een boek. Plus dat mijn moederhart natuurlijk smelt als ik die twee zo lief samen zie (en ik eindelijk normaal de was kan doen haha).
Zoals je waarschijnlijk uit mijn verhaal opmerkt blijft dit een beetje een “zoek situatie”. Ik ben heel benieuwd hoe andere moeders hiermee omgaan! Wellicht hebben we tips voor elkaar.. Ik ben benieuwd naar de reacties in de comments!
Hoe ga jij om met het aandacht verdelen tussen meerdere kinderen?
Marieke Reageren
Halli Galli…dat komt hier zelden uit de kast want die #####bel geeft zelfs bij groten ruzie 😂. Aandacht verdelen ging fijn toen ze op zwemles/blokfluitles zaten: Pictureka met zoon terwijl zusje zwemt, kleuren met dochter tijdens de muziekles van broer. Ik vind het nu ze puber zijn nog steeds lastig, vooral omdat dochter houdt van knutselen en spelletjes net als ik, maar zoon is meer een gamer. Nu kijk ik dus met de jongste netflix na schooltijd en met de oudste net voor we naar bed gaan (hij moet naar bed als ik wil slapen om half 11 ). Af en toe doen we rummikub met zijn drieën, of Qwixx of Set, maar meestal heeft hij geen zin. Lang geleden speelden we met de racebaan met z’n drietjes, of met de knikkerbaan en het keukentje. Meisje mee laten spelen met “jongensdingen” gaat wel makkelijker dan jongen met “meidendingen”. Ik denk ook niet dat mijn 16-jarige zoon er mee zit dat ik minder met hem doe, het is meer dat ik zelf het gevoel heb dat het eerlijk verdeeld moet zijn.